Δεν αρκεί να έχεις το προνόμιο να γεννηθείς στο φως του ελληνικού ήλιου. Πρέπει αυτό το δώρο να το καταχτήσεις κιόλας. Είναι δώρο που δωρίζεται σ’ αυτούς που το καταχτούν με αγώνα και αυταπάρνηση. Αυτός ο αγώνας είναι η αρχετυπικά ελληνική ζωή μέσα στο φως. Η άρνηση ν’ αντικρίσουμε τον ήλιο είναι η μήτρα που γέννησε τη μηδενιστική ευρωπαϊκή σκέψη, τη σκέψη του τυφλοπόντικα. Μηδενιστική είναι εκείνη η σκέψη που θεωρεί ότι το μέτρο για να μετρήσουμε τη ζωή μας μάς το δίνουν οι αριθμοί και οι ποσοτικές μετρήσεις κι όχι το φως του ήλιου. «Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον ήλιο. Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον άνθρωπο», ομολογεί ο Σεφέρης, συνδέοντας έτσι το φως του ήλιου με την ανθρωπιά. Σ’ αυτήν λοιπόν την κρίσιμη χρονική συγκυρία στοχαστές και ποιητές μάς προσκαλούν στα δοκίμια αυτού του βιβλίου να αναζητήσουμε το μέτρο, υψώνοντας το βλέμμα στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ ουρανού και γης. «Ένα χαστούκι από παπαρούνες!».
Η προσωπική αυτή ποιητική του κόκκινου λειτουργεί ως συγκλίνων φακός ο οποίος συγκεντρώνει τις ακτίνες της ποίησης και του στοχασμού σε ένα παραδειγματικό σημείο, το κόκκινο της παπαρούνας. Ο συγκλίνων φακός, συγκεντρώνοντας τις ακτίνες του ήλιου σε ένα σημείο, φωτίζει και καίει συνάμα. Φωτίζοντας και καίγοντας όμως, αποκαλύπτει το λησμονημένο εκείνο μέτρο για να μετρήσουμε τη ζωή μας. Τη δική μας ζωή.
Εκδόσεις Φ.Ε.Ξ.
Ξάνθη 2012
ISBN: 978-960-99246-9-6