Από την ταινία Ο Ορφέας στον Άδη (Orpheus Descending), 1990, σε σκηνοθεσία Πίτερ Χολ (βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Τενεσί Ουίλιαμς), που προβλήθηκε χτες Σάββατο 14 Φεβρουαρίου, ημέρα του (Αγίου) Βαλεντίνου, στην κινηματογραφική λέσχη της ΦΕΞ τα παρακάτω λόγια του Βαλ(εντάιν) (Brad Sullivan) προς τη Λέιντι (Vanessa Redgrave):
“ΒΑΛ:
Ξέρεις, υπάρχει ένα πουλί που δεν έχει καθόλου πόδια, άρα δεν μπορεί να σταθεί πουθενά, και σ’ όλη του τη ζωή πετάει στον αέρα. Αλήθεια, υπάρχει, το έχω δει! Είχε πεθάνει, είχε πέσει στη γη, και είχε ανοιχτό γαλάζιο χρώμα, και το κορμί του ήταν ελάχιστο σαν το μικρό μου δάχτυλο, αλήθεια σου λέω, και είχε κορμί σαν το μικρό μου δάχτυλο και τόσο ελαφρύ που το κρατούσες στην παλάμη σου και ήτανε σαν πούπουλο, αλλά τα φτερά του ήτανε πολύ μεγάλα αλλά διάφανα, στο χρώμα τ’ ουρανού, και μπορούσες να δεις μέσα τους, γιατί ήτανε διάφανα. Αυτό το λένε χρωματική κάλυψη. Καμουφλάζ! Αυτό το πουλί δεν το ξεχωρίζεις όταν πετάει στον ουρανό: σκέψου, ούτε το γεράκι δεν μπορεί να το πιάσει, γιατί δεν το βλέπει εκεί, στα γαλάζια ύψη τ’ ουρανού, κοντά στον ήλιο!
Όταν έχει συννεφιά, αυτό πετάει τόσο ψηλά, που ως και τα γεράκια θα ζαλιζόντουσαν. Αλλά το συγκεκριμένο πουλί δεν έχει πόδια και περνάει όλη του τη ζωή πετώντας, και κοιμάται πάνω στον άνεμο, και άκου πως κοιμάται την νύχτα, ανοίγει διάπλατα τα φτερά του και κοιμάται πάνω στον άνεμο, όπως όλα τ’ άλλα πουλιά διπλώνουν τα φτερά τους και κοιμούνται πάνω στα δέντρα… Κοιμάται πάνω στον άνεμο και… Ποτέ δεν αγγίζει τη γη, παρά μόνο όταν πεθαίνει και πέφτει.”,
Το γαλάζιο πουλί του Τενεσί Ουίλιαμς παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με την ψυχή που έχασε τα φτερά της και έπεσε στη γη, περιγραφή που συναντάμε στον πλατωνικό Φαίδρο.