“Ονομάζομαι Αργύρης Σφουντούρης. Είμαι το αγόρι στο φωτογραφία”.
Το γερμανικό πρόβλημα, που είναι και πρόβλημα ηθικής συνείδησης ολόκληρης της Ευρώπης σήμερα, αναδεικνύεται στο βίντεο που πρόβαλε το γερμανικό κανάλι ZDF στη σατιρική εκπομπή Die Anstalt . Για να δείτε το σχετικό βίντεο κλικ εδώ. Αξίζει να διαθέσετε 15 λεπτά από τον χρόνο σας.
Ο Αργύρης Σφουντούρης γεννήθηκε το 1940 στο Δίστομο. Στη σφαγή της 10ης Ιουνίου 1944 έχασε τους γονείς του, 30 συγγενείς και το σπίτι του. Ο ίδιος επέζησε τυχαία μαζί με τις τρεις αδελφές του. Από το Ζάννειο ορφανοτροφείο τον έστειλαν το 1949 στην Ελβετία. Μετά από σπουδές Πυρηνικής Φυσικής, Αστροφυσικής, Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, εργάστηκε ως καθηγητής. (Περισσότερα για τον Αργύρη Σφουντούρη κλικ εδώ).
Τα είπε ο Σεφέρης στα χρόνια του Πολέμου (1941), προτού ακόμη αυτός τελειώσει. Τα είπε, και προφήτεψε και την έκβασή του στους παρακάτω στίχους από το ποίημά του “Η μορφή της μοίρας”. Αλλά αυτός ο Πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ. Το αίμα των αθώων που χύθηκε τότε δεν στεγνώνει. Αφιερωμένο στο πείσμα και το αγωνιστικό φρόνημα του Έλληνα Αργύρη Σφουντούρη, του παιδιού στη φωτογραφία, το παρακάτω καταληκτικό απόσπασμα από τον σεφερικό ποιητικό λόγο που κλείνει ελληνικά, με το θρίαμβο δηλαδή της δικαιοσύνης.
“Πώς πέσαμε, σύντροφε, μέσα στο λαγούμι του φόβου;
Δεν ήταν της δικής σου μοίρας, μήτε της δικής μου τα γραμμένα,
ποτές μας δεν πουλήσαμε μήτε αγοράσαμε τέτοια πραμάτεια,
ποιος είναι εκείνος που προστάζει και σκοτώνει πίσω από μας;
Άφησε μη ρωτάς, τρία κόκκινα άλογα στ’ αλώνι
γυρίζουν πάνω σ’ ανθρώπινα κόκαλα κι έχουν τα μάτια δεμένα,
άφησε μη ρωτάς, περίμενε… το αίμα, το αίμα
ένα πρωί θα σηκωθεί σαν τον Άη- Γιώργη τον καβαλάρη
για να καρφώσει με το κοντάρι πάνω στο χώμα το δράκοντα.
1η Οχτώβρη ΄41″
(Γ. Σεφέρης, “Η μορφή της μοίρας”, Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος)